1970'lerden bu yana anaokulları ve üniversitelerin iş birliği ile rafine edilmiş başarılı bir etkin öğrenme yöntemidir. Bu yöntemin en önemli özelliği; çocuğun istenilen yeteneklerini geliştirebileceği, özenle düzenlenmiş bir ortam sunmasıdır. Ortam; çocuğun farklı kişiler arasında ilişki kurması, hoş bir çevre yaratması, değişimler, etkinlikler ve natifler sunması, sosyo-etkin-bilişsel öğrenmenin gelişmesi için potansiyel sağlaması açısından çok önemlidir. Hatta Reggio Emilia okullarında ortam (fiziksel ve sosyal ortam) öğrenmenin kendisidir. Ortam; çocuğun değişik deneyimler yaşayabileceği bir şekilde özenle düzenlenmektedir ve önceden planlanmış grup çalışmaları-atölyeleri (mevcut çocukların ilgi alanları doğrultusunda belirlenmiş) ile çocuğun çevre ile ilgili yeni etkileşimler kurması sağlanmaktadır.
 

Reggio Emilia yönteminde herkese uygulanan sabit program yoktur. Her çocuğa özel, çocuğun içindeki potansiyeli çıkarmaya yönelik program uygulanır.
 

Reggio Emilio yönteminde öğretmen, bilgi verici değil, çocuğun yanında yardımcı araştırmacı/öğrenen konumundadır. Asıl görevi; öğrenmeyi kolaylaştıracak şekilde dinlemek, incelemek, soru sormak, grubu yönlendirmek, düşünmeyi dürtüklemek bazen bilinçli olarak olayları provoke etmektir.
 

Reggio Emilia yaklaşımında aileler eğitimin öğretim etkinliklerinde aktif rol oynarlar. Reggio Emilia okullarında ebeveyinler içinde çeşitli konularda eğitim programları vardır.

Reggio Emilia Yaklaşımında Öğretmen;
 

Reggio Emilia yaklaşımının en önemli özelliği öğretmenlerin “öğrenen” olarak görülmesidir. Öğretmenler her sınıfta eşit haklara sahip bireyler olarak çalışır. Diğer öğretmenler ve personel ile kendi işleri, çocukların işleri hakkında sürekli tartışır ve yorum yapar. Bu karşılıklı alış- veriş, kalıcı, sürekli bir eğitimi ve teorik zenginleşmeyi sağlar. Öğretmenler kendilerini, çocuklarla çalışmalarının dökümanlarını hazırlayan birer araştırmacı olarak algılamaktadırlar. Onlar diğer öğretmenlerle gözlem yaparlar, konuşmaları kaydederler, çocukları kameraya kaydederler. Onlar bütün gözlemlerini diğer öğretmenler ve ailelerle paylaşırlar ve daha sonra öğrencilerin spontane etkinliklerini genişletebilmenin yolunu ararlar. Reggio öğretmenleri çocuklar, ebeveyinler ve diğer görevlilerle birlikte çalışarak çocukların daha önceden bildiklerini ortaya çıkarır. Çocukların ilgi ve yeteneklerine dayanan projeleri hazırlar ve çocukların bu proje konuları ile ilgili bilgi seviyelerini desteklerler.

Reggio Emilia Yaklaşımında Çevre;
 

Reggio Emilia yaklaşımına göre iyi bir çevre çocuğun seçebileceği birçok natifin bulunduğu, ilişkiye geçmede onu motive edebilen bir unsurdur. Reggio Emilia okullarında çevre eğitimsel etkinliklere tam katılımlı olan elemandır. Hatta ortam için “öğretmenin kendisi” deyimi kullanılmaktadır. Ancak ortamla kastedilen sadece fiziki çevre değil aynı zamanda sosyal çevredir. Bu nedenle Reggio Emilia okullarının merkezlerinde yetişkinler ve çocuklar arasındaki iletişimi kolaylaştırmak amacıyla bütün çocukların ve öğretmenlerin birlikte bulunabileceği büyük bir alan bulunur. Sınıflar ise bu açık alanın etrafına düzenlenmiştir. Çocuklar ve yetişkinler gün boyunca bu alanı kullanmak zorundadırlar. Reggio okullarında hiç kimse kendisini başkalarının gördüğü gibi görme şansına sahip değildir düşüncesinden hareket edilerek duvarlara köşeli olarak yan yana getirilen aynalar yerleştirilir ve böylece çocukların kendilerini bir nebze olsun başkalarının gördüğü gibi gözlemleyebilmeleri sağlanır. Ayrıca, çocukların içine girip oynayabilecekleri üçgen prizmalar, konveks ve konkav aynalar okulların birçok yerinde kullanılmıştır. Reggio Emilia okullarında duvarlar çocukların resimleri ve diğer çalışmaları ile doludur. Bu tür görsel sunumlar öğrencilerinin öğrenmelerinin pekişmesi ve öğretmenler, anne-babalar ve çocuklar arasındaki iletişimin şekillenmesinde önemlidir. Resim, tablo, heykel gibi çocukların etkinlikleri, uygulanan projelerin fotoğrafları ve projeleri anlatan duvar panoları gibi görsel materyaller okulun her yerinde sunulur.